Aktem nazywamy przedstawienie nagiej postaci w sztuce.
Fotografia aktu wyróżnia się tym, że szczególnym wymaganiem jest ukazanie ludzkiego ciała z brakiem dosłowności, tak aby ukazać nagość z lekką dozą tajemniczości bez wdawania się w szczegóły.
W szkołach artystycznych i na akademiach sztuk pięknych to właśnie akt jest jednym z wielu najważniejszych zadań dla studentów. Studium postaci, nagiego ciała jest podstawą do zbudowania własnego warsztatu twórczego przyszłego artysty. Nie lada wyzwaniem dla studentów jest opanowanie proporcji budowy ludzkiego ciała i tą drogą stopniowo uczenie się, jak operować światłem i cieniem, jak ubierać nagą postać w subtelność, jak budować bryłę i jednocześnie zachować tak ważne proporcje. Wszystko co jest niezbędne, aby określić z czasem wartość własnego warsztatu twórczego. Akty rysowane czy malowane, akty w formie rzeźby wyrażają cechy charakterystyczne modela, wartości przypisane przez artystę, ale też dają wyraz kanonu piękna charakterystycznego dla konkretnego okresu, w którym dzieło powstaje.
Akty były i do dziś są jednym z najpiękniejszych form artyzmu kulturowego cywilizacji.
Fotografia jako narzędzie do kreatywnego tworzenia nie mogła pozostać obojętna na możliwość ukazywania piękna ciała ludzkiego, pierwsze akty fotograficzne powstały w latach 30. I 40. XIX wieku. Nie dało się kopiować takich zdjęć, ponieważ były robione techniką dagerotypu, gdzie obraz otrzymywany był na metalowej płytce za pomocą warstwy jodu srebra, nanoszonej na polerowaną i posrebrzaną płytkę miedzianą. Zdjęcia charakteryzowały się bogactwem szczegółów i dużą rozdzielczością. I tak w krótkim czasie fotografia aktów stała się coraz bardziej popularna również wśród artystów:https://www.boostcontent.com/externalUrl ?url=michaljelinski.c
om&type=publish, którzy chętnie korzystali ze zdjęć nagich modelek do swoich prac malarskich i szkiców.
Jednym z artystów, który w tamtym czasie łączył fotografię z pracą twórczą malarza był Edward Steichen, który jako człowiek bardzo wszechstronny połączył fotografię z modą, dzięki czemu został prekursorem zdjęć modelek z wybiegów i pierwszym fotografem świata mody.
Artystów malarzy posługujących się zdjęciami nagich kobiet i mężczyzn do swoich prac było i jest wielu. Wśród nich między innymi znaleźć można nazwiska jak Eugene Delacroix czy polski artysta Władysław Pawelec.
Nagość, która fascynuje artystów od wieków, dzięki fotografii przybrała nowej formy.
Rozwój technologii pozwala na coraz bardziej odważne eksperymenty z fotografowaniem, umożliwia również eksperymentowanie w sposobach przekazania samej nagości, cielesności jako piękna samego w sobie, jako grę kolorów czy cieni, jako formę budującą napięcie w wyobraźni widza.
Sam akt w fotografii przedstawiany jest w różnej formie. Jedną z nich jest tzw. sylwetka w kontrze, czyli pod światło. W takim ujęciu kompozycja buduje kontrast między jasnością tła i czernią konturu postaci. Inaczej jest w przypadku fotografii nagiej postaci na łonie natury, tutaj zwykle akt wyrażany jest lekko, zmysłowo i pobudza widza do obserwacji kadru.
Cielesność jako źródło inspiracji jest niewątpliwie jednym z najpiękniejszych tematów w sztuce i fotografii artystycznej. Lista artystów chętnie sięgających po aparat, aby sfotografować ciało jest wielu i tak każdy akt będzie inny, tak jak każdy z fotografów ma inną subiektywną wizję modela. Od wysublimowanych lekkich zarysów ciała, po mocne pełne ekspresyjnej gry światła i kolorów akty; lista jest długa.