Niezwykłe i inspirujące fotografie amerykańskiej artystki Cindy Sherman (ur.1954) można było oglądać latem 2019 roku w National Portrait Gallery w Londynie.
Wystawa „A lifetime of making herself up” (Czas swojego tworzenia) to przegląd twórczości i rozwoju artystki jako twórcy i tworzywa jednocześnie. Będąc modelką dla siebie samej Sherman nawiązuje do feminizmu, ale nie utożsamia się z poglądami feministek. Niesmak artystki do powszechnego dążenia ludzi do bycia pięknym, wnikliwa obserwacja złudzeń współczesnej kultury i duża wyobraźnia teatralna stały się motorem i inspiracją do powstania kreatywnej fotografii aluzji i fikcji filmowej.
Sherman w swoich autoportretach : wciela się w różne postacie kobiet i mężczyzn, od kowbojki do gwiazdy francuskiego kina, jej role jako modelki są ponadczasowe. W portretach dostrzec można wpływy słynnych malarzy, Rubensa, Ingresa, Rafaela. Z lekkością artystka wciela się w postać młodego chłopca z obrazu Carravaggio lub ukazuje się jako renesansowa Madonna z odkrytą nagą piersią.
Sarkazm i dowcip autorka przedstawia w zdjęciach ukazujących gospodynie domowe z podtekstem gwiazd porno. Bibliotekarka, femme fatale, podstarzałe kobiety z makijażem mocnym, podkreślającym ostro brwi czy usta to bohaterki fikcyjne o różnym alter ego. Teatralny perfekcyjny makijaż lub twarz klauna budzą zarówno niepokój jak i powściągliwość, czasem podkreślają niewinność.
W swoich fotografiach Sherman nawiązuje również do opowieści bajkowych a światło, przebieranki, kostiumy i rekwizyty mają pokazywać rolę społeczną kobiety.